بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
وَالضُّحَىٰ
﴿1﴾
وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَىٰ
﴿2﴾
مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَىٰ
﴿3﴾
وَلَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَكَ مِنَ الْأُولَىٰ
﴿4﴾
وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَىٰ
﴿5﴾
أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَىٰ
﴿6﴾
وَوَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَىٰ
﴿7﴾
وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَىٰ
﴿8﴾
فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ
﴿9﴾
وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ
﴿10﴾
وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ
﴿11﴾
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
قسم به روز در آن هنگام که آفتاب برآید (و همه جا را فراگیرد)،
﴿1﴾
و سوگند به شب در آن هنگام که آرام گیرد،
﴿2﴾
که خداوند هرگز تو را وانگذاشته و مورد خشم قرار نداده است!
﴿3﴾
و مسلّماً آخرت برای تو از دنیا بهتر است!
﴿4﴾
و بزودی پروردگارت آنقدر به تو عطا خواهد کرد که خشنود شوی!
﴿5﴾
آیا او تو را یتیم نیافت و پناه داد؟!
﴿6﴾
و تو را گمشده یافت و هدایت کرد،
﴿7﴾
و تو را فقیر یافت و بینیاز نمود،
﴿8﴾
حال که چنین است یتیم را تحقیر مکن،
﴿9﴾
و سؤالکننده را از خود مران،
﴿10﴾
و نعمتهای پروردگارت را بازگو کن!
﴿11﴾